Þegar ég kom heim í gær, um kvöldmatarleitið, sagði ég "hó hó hó" eins og jólasveinn þegar ég kom inn. Dóttir mín, að sögn Elsu, sagði "Pabbi" þegar hún heyrði í hurðinni en þegar hún heyrði þetta 3*hó þá kom svipur á mína og hún sagði með spurningartón: Jólasveinninn? Tja, kannski hitti hún naglann á höfuðið, kannski er ég n.k. jólasveinn.
Svo varð hún veik í nótt, fékk gubbupest þessi elska. Ég vorkenndi henni mikið enda er þetta alls ekki gaman.

Árekstur á móti sólu

Gærdagurinn byrjaði vel. Gott veður, örlítið frost en það er bara gott, herðir geirvörturnar. En eftir hádegið, í miðjun tíma í háskólanum hringdi síminn. "Elsa mín!" stóð á símanum. Ég skellti á, enda í miðjum tíma. Síminn hringdi aftur. Elsa aftur. Hmmmm eitthvað er þetta skrítið. Ég tók símtalið enda greinilega eitthvað mikilvægt á seiði. Elsa mín tilkynnti mér það þá í símanum að hún hafði lent í árekstri. Bíll hafði þrumað aftan á hana á Höfðabakkanum og börnin okkar tvö, Bríet og Þengill, voru með henni. Allir voru heilir á húfi en bíllinn bar þess merki að höggið hafði verið þungt. Stuðari skakkur, afturhurðir skakkar í og vesen. Þrumarinn slapp lítið meiddur, tognaði víst í hálsi að sögn. Vonandi nær hann sér fljótt greyið.
Nú er það bara að fara að kljást við helvítis tryggingarfélagið. Báðir bílar eru tryggðir þar og tjónið er það mikið að ekki borgar sig að gera við hann. Úff nú eru góð ráð dýr að hætti Simans og Friðriks Pálssonar.

Jæja, best að byrja þetta blogg

Ég var að stofna þetta blogg um daginn og það er kominn tími á að setja eitthvað inn. Maður er doldið nýr í þessum bransa, að blogga þannig að þetta verður kannski doldið endasleppt en maður verður bara að pósta eftir getu.
Ég s.s. heiti Sigurjón Sveinsson og er nemi á lokaári í tölvunarfræði í Háskólanum í Reykjavík. Þess fyrir utan er ég fjölskyldufaðir og að vinna hálfa vinnu. Nóg að gera.